Dagelijks archief: 17 februari, 2020

‘Gelukkig dat we in vrijheid leven’

Op 11 maart is de boekpresentatie van 2020, 75 jaar Vrijheid in Lansingerland. 14 auteurs werkten aan deze verhalenbundel van Oostland Literair mee. De komende weken stellen wij ze graag aan je voor. In deze editie is dat Arno Weijgertse, die in de jaren negentig met korte verhalen schrijven begon. Inmiddels heeft hij negen thrillers geschreven. Voor 2020 schreef hij “De stille getuige”.

Wat betekent 75 jaar vrijheid voor jou persoonlijk?

‘75 jaar vrijheid betekent voor mij dat we ons gelukkig mogen prijzen dat wij in vrijheid kunnen leven. Dat we niet angstig hoeven te zijn of een familielid of buurman je verraadt, terwijl je in vertrouwen iets tegen een ander zegt. Dat we kunnen doen en laten wat we willen. Maar dat we nooit zullen vergeten hoeveel opoffering en lijden onze voorouders hebben moeten ondergaan, die niet van de vrijheid hebben kunnen genieten.’

Waarom schreef je “De stille getuige?”

‘Iedere werkdag loop ik langs het monument dat Ossip Zadkine maakte naar aanleiding van het bombardement op Rotterdam. Iedere werkdag denk ik een paar seconden aan de oorlog en hoe blij wij mogen zijn dat we in vrijheid leven. Iedere werkdag neem ik de metro naar Rotterdam en hoor en zie veel dagelijkse dingen. Maar dit verhaal is een van de hoogtepunten die ik in mijn metroleven heb meegemaakt.’

Gerard van de Schootbrugge: Vrijheid is een dynamisch begrip

Op 11 maart is de boekpresentatie van 2020, 75 jaar Vrijheid in Lansingerland. 14 auteurs werkten aan deze verhalenbundel van Oostland Literair mee. We stellen ze graag aan je voor. Dit keer is dat de Nootdorpse dichter en auteur Gerard van de Schootbrugge die voor deze bundel “Voor een zak bruine bonen” schreef. Wat betekent 75 jaar vrijheid voor hem?

Waarom schreef je dit verhaal?

‘Ik ben een oorlogskind. Geboren op 22 april 1945. Toen ik ter wereld kwam, was het allergrootste leed waarschijnlijk al geleden. Maar mijn moeder heeft mij gedragen tijdens de hongerwinter. Ook in Hilversum was vrijwel niets meer te krijgen. Mijn ouders, getrouwd in 1944, woonden in bij mijn grootouders van vaders kant. Een groot gezin. Ook met een moeder. Mijn oma. Maar toen er vrijwel niets eetbaars meer was, kreeg mijn moeder als eerste, zij droeg immers het nieuwe leven, en mijn oma nam als laatste. Een diep geloof als richtsnoer en inspiratiebron. Op een zeker moment werd een jongere broer van mijn vader op pad gestuurd om ergens over de IJssel voedsel te gaan zoeken. Wat hij zich daar nog van herinnerde heeft hij verteld. Voor ons bijna onwezenlijke ellende met een uiterst mager resultaat. Zijn herinneringen vormen de kern van het verhaal. Ik heb geprobeerd het in te kleuren en naar eigen fantasie van een slot te voorzien.’

Wat betekent 75 jaar vrijheid voor jou?

‘Vrijheid en onvrijheid zijn de eindpunten van een glijdende schaal. Volledige vrijheid is ondenkbaar en ook zeer ongewenst. Volledige onvrijheid impliceert een robotsituatie, de mensheid als een termietenstaat. Vrij om te gaan, te staan, te denken en te doen. Te kiezen. Maar moet je ook kunnen kiezen voor stromingen die keuzevrijheid willen afschaffen? Binnen bepaalde grenzen van het grootste belang voor het geluk van de mens. Vrijheid is een dynamisch begrip. Het zal in de relatie tussen het individu en zijn samenleving permanent moeten worden bewaakt en bijgestuurd. Vrijheid om bij te sturen, onder alle omstandigheden. Misschien is dat nog wel het allerbelangrijkste.’